Aquí me tes, vello país.
Velaí outro poeta.
Xa che dei os mil poemas
que noutrora prometera.
Podes, pois, esparexelos
como cinza sobre a tarde
ou deitalos no baúl do esquecemento.
Non che pido outros honores.
Fun feliz co meu destino.
Mais non deixes que se borren
as palabras, a linguaxe,
o tear con que foi feito
este incerto tapiz.